Artykuł przetłumaczony na język polski przez Zuzannę Dulnik.
Originalne po Angielsku jest tutaj.
Ludzie często odnoszą się do siatkówki jako do technicznej gry. To znaczy drużyna z najlepszym poziomem technicznym to drużyna, która najprawdopodobniej wygra. Inni mówią, że największa drużyna to drużyna, która najprawdopodobniej wygra. Osobiście nie zgadzam się z żadną z tych teorii. Najprościej mówiąc, kluczem do siatkówki są interakcje.
Interakcje są widoczne gdziekolwiek spojrzysz i są one (prawie zawsze) decydujące.
Interakcje występują pomiędzy zawodnikami, pomiędzy trenerami i pomiędzy trenerami i zawodnikami.
Interakcje występują pomiędzy trzema kontaktami z piłką po każdej stronie siatki.
Interakcje wystepują pomiędzy fazami gry, od fazy przyjęcia do fazy zdobycia punktu, od fazy ofensywnej do defensywy do fazy ofensywnej.
Interkacje występują pomiędzy wszystkimi wyżej wymienionymi: zawodnikami, kontaktami z piłką i fazami gry.
Ostateczny potencjał drużyny tkwi w optymalizacji wszystkich tych interakcji.
To jest gra w siatkówkę.
Ta sama zasada dotyczy treningu. Tak jak interakcje pomiędzy osobistymi, technicznymi i taktycznymi elementami decyduje o jakości gry, tak samo interakcje pomiędzy różnymi elementami treningu decydują o jakości programu treningowego. Jak renomowany trener od przygotowania fizycznego Vern Gambetta mówi:
“W przypadku wydajności, esencją są połączenia, nie izolacja. Zatem trening powinien to odzwierciedlać i skupić się synergiach i połęczeniach mięśni.“
Klucz do wydajności tkwi w interakcjach. Izolowanie sprawia, że czujesz się lepiej jako trener, ale łączenie sprawia, że stajesz się lepszy.
One comment